Een tijdje geleden heb ik dit verhaal verteld in een yogales, een verhaal wat mij zelf diep raakte.
De symbolische houding met je handen voor je borst, de Anjali Mudra, is vernoemd naar de bijzondere manier waarop Patanjali, de schrijver van de wereldberoemde Yoga Sutra's, ter wereld kwam. In deze mudra verenig je de tegenstellingen in jezelf én open je je hart voor wat het leven je brengt.
Lang geleden leefde er een oudere, ongetrouwde vrouw die vurig verlangde naar een kind, Ze kon aan niks ander denken, en zag het kind al helemaal voor zich, met van die lekkere mollige armpjes en een onderzoekende, soms wat ondeugende blik. Overtuigd dat dit zou helpen, bad ze onophoudelijk.
Ze was zo druk met bidden dat er niets meer uit haar handen kwam: de vrouw liet alles versloffen en onderhield nauwelijks sociale contacten meer.
Maar op een dag liet ze los. Ze opende haar handen naar de hemel en bad om een kind, voor het eerst in haar leven met vaste overtuiging dat ze zou krijgen wat ze nodig had - ook al zou dat betekenen dat ze geen kind kreeg. Ze stuurde haar wens het universum in en gaf zich over.
Precies op dat moment leunde de god Vishnu over de rand van zijn wolk en keek naar de aarde. Hij zag de vrouw staan, met haar handen geopend naar de hemel. Vishnu overwoog al een paar jaar om in te grijpen in de wereld - dat deed hij altijd als de sfeer op aarde slechter werd en mensen vergaten dat ze diep van binnen gelijk waren. Nu hij deze vrouw zo zag staan, besefte hij dat hij geen seconde meer kon wachten. Door haar diepste wens in vervulling te laten gaan, kon hij de wereld redden.
Vishnu greep de slang Shesanaga, zijn huisdier die tevens als bank diende, en gooide hem zonder uitleg naar beneden. De slang had enorm veel vaart en was zo verbaast door deze plotselinge actie, dat hij zich pas halverwege zijn weg naar de aarde realiseerde dat hij niet als een reusachtige slang in de armen van de vrouw terecht kon komen. Hij begon zichzelf daarom snel in een baby te transformeren. Maar Shesanaga was nog maar halverwege zijn transformatie, toen hij de aarde bereikte.
Op het moment dat hij in de geopende handen van de vrouw terecht kwam, was de bovenste heft van zijn lijf een baby, compleet met mollige armpjes en een onderzoekende, soms wat ondeugende blik. Onder zijn zachte babybuikje kronkelde echter nog een slangenstaart.
Zijn nieuwe moeder was dolblij met deze half-baby, half-slang. Ze vouwde haar handen om zijn lijf, drukte hem tegen haar hart en boog haar hoofd. Ze huilde van vreugde, intens gelukkig als ze was met haar kind. Vishnu's lippen krulden zich tot een glimlach; hij zag dat het goed was.
Het kind werd Patanjali genoemd. 'Pata' betekend 'vallen' en 'anjali' is het gebaar wat de vrouw met haar handen maakte toen ze haar hart opende voor haar kind.
Patanjali groeide op tot een sterkte, gezonde en intelligente zoon. Jaren later zou hij een van de belangrijkste teksten binnen de yogafilosofie, de Yoga Sutra's, schrijven.
In Anjali mudra breng je je handen samen voor je hart, de plek waaruit je beseft dat we allemaal gelijk zijn. Op die manier verenig je op symbolische wijze alle tegenstellingen in en buiten jezelf.
De beide handen staan niet alleen voor links en rechts, maar ook voor maan en zon, vrouwelijk en mannelijk, onder en boven, aarde en hemel, donker en licht en alle andere tegenstellingen die je maar kunt bedenken. Het samenbrengen van tegenstellingen waar eenheid heerst, is niet het enige waar deze mudra je aan helpt herinneren. Anjali Mudra is ook een reminder dat je alleen iets kunt ontvangen als je los laat en je overgeeft.
De vrouw kon haar zoon pas ontvangen nadat ze haar wens had losgelaten en erop vertrouwde dat het leven haar zou geven wat ze nodig had. Ze hield op om iets af te dwingen en was volmaakt gelukkig met haar baby, ook al had hij een iets wat merkwaardig lijf. Anjali mudra leert ons dus vertrouwen te hebben in de loop van het leven. Ook als datgene waarnaar je zo vurig verlangt, op een onverwachte manier en in een net wat andere vorm in je leven verschijnt.
Bron: Yoga Magazine nr 4 - 2017